Pelerin Dijital Fanzin 3. sayısıyla yayında

Dijital alanda yayın hayatını sürdüren edebiyat ve şiir platformu Pelerin’in 3. sayısı yayınlandı

Yayıncılığını şair Levent Karataş’ın üstlendiği ve Açelya Büşra Özdirek ile Meltem Kofoğlu’nun katkılarıyla yayınlanan Pelerin, bir ‘anti- periyodik’ dijital fanzin olarak okurla buluşuyor. Pelerin’in geçmiş sayıları gibi yeni sayısında da şiir, çeviri şiir, öykü, anı, makale ve denemeler yer alıyor.

Şubat 2021’de 3. sayısı yayınlanan Pelerin’e, Pelerin Fanzin web sayfasından ulaşılabilir.

Pelerin’in 3. sayısında neler yer alıyor?

“Şiiri seviyoruz di mi?”

Düşünüyorum da uzun dönem şiir askerliği de yapmış K. Celal Gözütok çok şey kattı bize Ersin Tezcan. Ekimozlar Görülmüştür, şiirini ilk bizim evde, salonda okumuştu. O geceyi unutmam. Kül renginin gerçek renk olduğunu anlatmıştı uzun uzun…
Enver Topaloğlu’nun İkbaliye’deki evinde Pantolonlu Bulut ütopyası için toplanırdık. Elbette dergi yayın hayatına geçemedi. Ama sevgili Deniz’den gazeteden eve gelir-gelmez su isteyen Turgut’a ve bizlere salonun ortasında atttığı çığlık ya da tirat, belki de kadın itirazına inanç beslememe neden olmuştu: Bunun benim kutsal görevim olduğunu mu sanıyorsunuz!
O olağandışı cümlenin ardından büyüdüm ben. Yine Enver Topaloğlu bize Edip Cansever’e ve Oktay Rifat poetikasının analizini gösterirdi. Söz konusu kent katkılarını unutamam. Engin Turgut dönemin ve Bâb-ı Âli’nin marka yayınevinden çıkan, Küs kitabını Fasıl’da imzaladığı günü unutamam. A Etika, çıkmıştı Telos’un aynı serisinden. Orhan Alkaya’nın kitabı. Sanırım Parçalanmış Divan’dan sonraki. Engin Turgut da o derviş tayfa’nın en incelikli şairlerindendir. Müslüm Batuk’un Deniz Ateşeleri şiirinin Dergâh’ta çıktığı günü de unutmadığım şeylerin arşivinde saklıyorum. Lale Müldür’ün Levent, Birlik Sokak’taki evinde Düşüyorum Galileo kitabımı, daha doğrusu kitap dosyamı ilk okuyan W. Bahadır Bayrıl’ın yaklaşık yarım saat içinde gözlerindeki muammalı ışıkla: Pırıl Pırıl buldum Levent, dediği 17 yaşımın mutluluğu da saklıyorum hep. Lale ile Kubilay Köseoğlu’na oynadığımız Victorr, parodisinde geçen bir cümle dönemin Sombahar’ında da yer almıştı: Atlara şeker verilir. Ama ama ama hiç aşikâr etmeyeceğimizi düşündüğüm hâtıra da Hadiye ile Esin Tanır’ın, Elmadağ’daki kapısız bodrum katına İskender’le uğradığımız yaz öğle sonunda, Hadiye’nin önümüze koca tepsilerle koyduğu ve ıspanakları ayıkladığımız gün. k. İskender bana dönüp: Görüyor musun bu kadınlar bize ne yaptırıyor? dediği ve kahkahaları patlattığımız o kikirik günleri özlüyorum. Özlüyorum da bu gençlik için döktüğüm gözyaşının sayısızlığı da canımı yakmıyor değil. Yine İskender’in Ortaköy, İlhami’nin Yeri’nde Aşkın da İnsanı Yalnız Koyan Hadiseleri Vardır, şiirini okuduktan sonra kurduğu cümlenin sonunda sorduğu sonsuz yanıtlı yalın sorusuyla bitireyim: Şiiri seviyoruz di mi?
Levent Karataş, Acıbadem